Nederland Voedselland
‘De term ‘chemisch’ blijft even wennen’
Een interessant artikel waarin Prof. Tiny van Boekel zich de vraag stelt of je bij duurzamere voedselproductie niet beter vanille langs chemische weg kunt maken? Iedereen is er nu wel over uit dat de natuurlijke, ’traditionele’ productiemethodes leiden tot grote negatieve effecten op klimaat, milieu en biodiversiteit. Het ontmoedigen van de consumptie van vanille is een oplossing, maar het produceren langs een biochemisch weg is een ander.
De jaarlijkse aardbeienoogst in geheel de Verenigde Staten van Noord-Amerika is voldoende om de stad New York 1 dag van aardbeiensmaak te voorzien. Met hulp van de chemie hebben we een manier gevonden waarop we aardbeiensmaak ook op een andere manier kunnen maken. Stel je voor hoe de wereld eruit had gezien als we overal aardbeien hadden moeten telen?
Volgens van Prof. Tiny van Boekel is de term ‘chemisch’ even wennen, maar zit de natuur niet vol van chemie? Is het niet Rosanne Hertzberger en vele anderen, die ons hier terecht op wijzen? Zelfs vitamine C heeft een E-nummer. En waarom ook niet, de ‘E’ staat voor ‘Edible’ en betekent dat het ingrediënt, addititief zo je wilt, eetbaar is bevonden en daarop grondig is onderzocht.
Kortom, chemie als oplossing voor een duurzamere voedselproductie?